'Al jouw vragen rond polarisatie beantwoord - NADIA KARA'
Hoe steun je best iemand als Dalilla Hermans? Heeft het zin om je mening hierover te doen op sociale media?
Ja! Het heeft zeker zin. Je mening uiten, gaan begrijpen wat er aan de hand is, waarom het slecht is, en dit in je eigen woorden delen met je netwerk, volgers… dat is iets makkelijk en gratis om te doen. Zeker belangrijk als je zelf wit bent, want witte mensen luisteren meer en beter naar anderen die op hen lijken. Een andere manier om mensen zoals Dalilla te steunen is simpelweg om hun boeken te kopen, naar hun podcasts te luisteren, hen uitnodigen en betalen om lezingen te geven, om te adviseren… kortom, hen betalen voor hun werk, en hun inbreng waarderen. In zo’n geval waar de VRT in de fout is, is het zeker ook belangrijk om contact op te nemen met de zender en verontschuldiging te eisen. Ze draaien op onze centjes en hebben een maatschappelijke verantwoordelijkheid! Idem met politici. Mails sturen, hen taggen op sociale posts… het lijkt misschien weinig, maar als veel mensen het doen kunnen ze er niet meer aan ontsnappen. En dan wordt het ook duidelijk dat er niet alleen een slachtoffer is, maar ook een dader.
Hoe geef je een stem aan degenen met minder macht?
In ’t kort: door zelf (als witte mensen) minder plek te nemen. Vaak denken witte mensen aan de zelfde mensen, hun eigen referenties, als ze bijvoorbeeld op zoek zijn naar een gastspreker of iemand om een job uit te voeren. En dat is logisch: we zoeken eerst in ons eigen netwerk. Maar als je netwerk heel homogeen en wit is, zal je pas werken aan meer diversiteit als je dit actief en bewust doet, en dus specifiek op zoek gaat naar experten van kleur, vrouwen, trans mensen… het vraagt wat research bij het begin, maar zo ga je je eigen netwerk en je wereld uitbreiden naar een veel interessantere weerspiegeling van de maatschappij. Een wereld dat breder is dan je eigen bubbel. Deel werk en inhoud van ondergerepresenteerde mensen op sociale media, neem ze aan, betaal ze, geloof ze, volg ze, geef ze legitimiteit, zet ze in de spotlight.
Hoe reageer je op een uitspraak die super veralgemenend is? / Hoe reageer je op “tegenwoordig mag je niets meer zeggen”?
Zie artikel “hoe we het xenofobische discours kunnen ontmantelen”
Hoe raak je niet uitgeput van discussie/debat over racisme, woke…? In je bubbel blijven kan dan gemakkelijker zijn.
Ten eerste wil ik graag benadrukken dat de optie hebben om zich terug te kunnen trekken in je eigen bubbel op zich al een privilege is; wanneer je zelf slachtoffer bent van racisme, discriminatie, pesterij, kan je je huidskleur/haar/naam/… niet even in een kast hangen en er later terug naar komen. Dat gezegd zijnde: ja, dat soort debat is voor iedereen vermoeiend, vaak ook omdat mensen niet naar elkaar luisteren. Ik zou aanraden je energie niet te veel te verspillen aan het proberen overtuigen van mensen die er duidelijk niet voor open staan. Persoonlijk kies ik er vaak voor om terug te komen bij empathie en solidariteit, zoals ik in de workshop deed. In de plaats van feiten en cijfers op te lijsten, wil ik mensen er liever op aanwijzen dat hun overtuigingen of ideeën, los van wie gelijk heeft of wie de beste argumenten heeft, pijn veroorzaken bij anderen, terwijl ze er vaak zelf niets aan verliezen of winnen. En als je bepaalde argumenten van hen kan counteren (hopelijk door het materiaal dat ik hierboven deelde), nog beter! Want ze hebben vaak volle vertrouw in ideeën waar ze eigenlijk heel weinig over hebben nagedacht. Ze oorden iets dat logisch klonk voor hen en ze herhalen het. Als je merkt dat je echt op bent, neem dan wat afstand en begin er terug aan wanneer het beter gaat. Niet opgeven, want ondergerepresenteerde mensen hebben witte/cis/... mensen nodig om verder te geraken (concept van allyship/bondgenoten).
Wat met de term ‘woke’? Heel actueel, maar ook veel controverse rond.
Het woord woke wordt vooral gebruikt door mensen die er graag een groot probleem van willen maken. De term wordt dan toegepast op allerlei uitspraken of beslissingen die als doel hebben meer gelijkheid te creëren of meer empathie voor ondergeprivilegieerde/gerepresenteerde mensen. Het gebruik van ‘woke’ door rechtse/conservatieve individuen en partijen heeft als doel om er iets belachelijk van te maken, alsof het een soort onredelijk politieke agenda was. ‘Woke’ is makkelijk te gebruiken en kan op alles toegepast worden dat verandering vergt, en verandering is niet in het voordeel van mensen die het nu eigenlijk al goed hebben. Verandering bedreigt de huidige machtsdynamieken, en dat is het ‘groot gevaar’ dat zij er in zien. 'Woke’ klinkt ook meer bedreigend dan “empathisch” of “democratisch" - politiekers kunnen moeilijk zeggen dat ze tegen democratie zijn, maar tegen 'wokisme’ klinkt plots wél oké. Weet dat niemand het woord “woke” gebruikt binnen de activistische ranken om zichzelf te beschrijven. Zoals niemand echt gelooft dat “cancel culture” een ding is - mensen worden er op aangewezen dat ze iets fout gedaan of gezegd hebben, maar dat is meestal niet genoeg om hen effectief te “cancelen”, soms zelfs niet om een deftige straf te krijgen.
Waarom is het n-woord zo kwetsend?